یادداشت صفحه ی معارف روزنامه قدس:
پدیده ی زمان از نظر علمی به یک اندازه ی مشخص، تعریف می شود و زمان ها با هم برابر هستند ولی خداوند بی مثال، به لطف بی اندازه اش به زمان های مختلف کیفیت های متفاوت می بخشد؛ تا از سویی عبودیت بنده اش را محک بزند و از دیگر سو بابی از رحمت خود، برای مخلوقاتش بگشاید تا به واسطه ی آن «عبد» را در پوشش مغفرت خود قرار دهد؛ در دنیای مادی برای جبران چالش های گذشته، باید تلاشی در بستر زمان رخ دهد و گاهی باید بیشتر زمان خرید تا کوخی تبدیل به کاخی شود، در حالی که تخریب این بنا به سرعت رخ می دهد؛ اما خداوند به رحمت بی بدیل خویش، زمانهایی را برای پرتاب سریع انسان به آسمان تعریف می کند، مانند شب قدر که یک شب آن نیک تر از هزار ماه است(سوره قدر، آیه ی۳).
ماه رجب، دارای ظرفیتی بی نظیر است که با درک آن می توان به اذن خداوند “یک شبه ره صد ساله” را پیمود. انسان برای رفتن به میهمانی، خود را شستشو می دهد و به نظافت و آراستگی خود می رسد، ماه رمضان، ماه میهمانی خداست و خداوند برای درک بهتر این ماه، سفره ی ماه رجب را به بلندای آفرینش پهن می کند و زمان را معنایی دیگر می بخشد تا در جاری آن پاک شویم.
خداوند سبوح، برای پاکیزگی جان انسان، آب را تعریف کرد و آن را مایه ی حیات قرار داد و برای شستشوی روح آدمی، داروی «استغفار» را تعیین کرد و آن را نقطه ای برای آغاز دوباره ی زندگی او قرار داد؛ به همین روی، ثروت مندترین انسان ها در قیامت کسانی هستند که اهل استغفار به ویژه در ماه رجب باشند؛ قرار خداوند با کائنات این است که در ماه رجب کسی پشت در نماند و بی قراری ها به آرامش برسند؛ اگر عبد می تواند، هر روز را روزه بدارد و اگر نه ذکر صدباره ی«سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ سُبْحَانَ مَنْ لَا یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلَّا لَهُ سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَکرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْل»( شیخ صدوق، الامالی،ص۵۴۰)را بگوید تا با برچسب “روزه دارِ ماه خدا”، خود را نشان دارکند…اینها همه ناشی از کرامت بی مرز خالق ماست تا حتی عملی مستحب، بی دلیل در این ماه از ما فوت نگردد.
با ماه رجب، سوزن حرکت قطار زندگی تغییر می کند و حرکت آدمی از خواسته های مادی به نیازهای معنوی می رسد به همین سبب با فضیلت ترین ذکر در این ماه «استغفار» است تا انسان، آماده ی پرواز در آسمان بی کرانه ی «غفران» الاهی شود. بشرآلوده به حجاب های دنیا باید پیوندی با سرای سرمدی پیدا کند و ندای «أین الرجبیون» را نیوش کند؛ وقتی یافت که این دنیا بسان پلی زودگذر است از تعلّقاتش دست می کشد و مهیای مناجات شعبانیه، سحر نیمه ی شعبان، ماه مبارک رمضان و لیالی قدر می شود؛ به شرطی که در این سفر آسمانی، کمربند استغفار را محکم به دور نفس خویش ببندد و هراس به خود راه ندهد چون خداوند هدیه ی استغفار را برای تطهیر و عطرآگین کردنش قرار داده است «وَ مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللَّهَ یَجِدِ اللَّهَ غَفُوراً رَحیم»( النساء، ۱۱۰) یعنی: هر کس کار بدى کند، یا بر خویشتن ستم ورزد؛ سپس از خدا آمرزش بخواهد، خداوند را آمرزنده مهربان خواهد یافت.
ماه رجب این قدرت را دارد، کسی که تا این لحظه مسیر زندگی را اشتباه رفته و پل های پشت سرش را شکسته، به یکباره به پیشرفتی بزرگ برساند، چون خداوند ظرفیت«جبرانِ فرا زمان» را برای این ماه ایجاد کرده است، ماه رجب، برای ساختن من و شماست برای تبدیل ما به آن چه باید باشیم؛ برای سبکبار شدن انسان از زنگار بدی های و حملات شیاطین جن و انس است، برای تنظیم بشری است که با گناهان فراوان خویش، تعادلش را در هستی بر هم زده است…به شرطی که بخواهیم در وزش نسیم این ماه قرار بگیریم«بَابُک مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبِینَ وَ خَیْرُک مَبْذُولٌ لِلطَّالِبِین»( سیدبن طاوس، اقبال الاعمال،ج۲،ص۶۴۳.)، باید عفونت گناه را از خود دور کنیم که در غیر این صورت کرونای گناه همه ی زندگی ما را فرا می گیرد و عبادت برای مان بی لذّت می شود…
در میان دعاهای رسیده از جانب معصومان(علیهم السلام) در این ماه، به این مهم توجهی ویژه شده است که حجّت های خداوند در خلقت، کشتیبان سفینه ی نجات و غفران الاهی ترسیم شده اند؛ در دو دعایی که از ناحیه ی مقدس امام زمان(علیه السلام) در این ماه صادر شده است، راه رسیدن به معرفت خداوند، شناخت حجت او بیان شده است.«یَعْرِفُک بِهَا مَنْ عَرَفَک لَا فَرْقَ بَیْنَک وَ بَیْنَهَا إِلَّا أَنَّهُمْ عِبَادُک وَ خَلْقُک»( همان،ص۶۴۶) نیک که بیاندیشیم این ماه فرصتی استثنایی برای پرورش ما و پیوند بیشتر با ولیّ خداست، آن را به راحتی از دست ندهیم.
۲۱ اسفند ۱۳۹۸