(سرمقاله دومین شمارگان مجله ی منهاج)
جمعه, تیر ۱۸, ۱۳۸۹ – ۰۵:۵۰
هنوز هم کتمان، حقیقت تلخ پیرامون ماست، آن چه که هماره از آغازین روزهای نزول قرآن بوده و جامعه ی اسلامی با وجود فریادهای این کتاب آسمانی از آن خلاصی نیافته است!
«و إذ اخذ اللهُ میثاقَ الّذینَ أوتوا الکِتابَ لِتُبَیِّننَّهُ لِلناس و لا تکتمونهُ فَنبَذوهُ وَراءَ ظُهورهم و اشترَوا بهِ ثمناً قلیلاً فبئسَ ما یَشترون» (آل عمران،۱۸۷)
آن سان، این مهم در تشکیل امّت اسلامی توسط پیامبر بزرگوار اسلام (صلی الله علیه و آله) مهم بود که کتمان کنندگان بینات و هدایت های الاهی مورد لعن و نفرین خداوندی قرار گرفته اند: «إن الذین یکتمون ما انزلنا من البیِّنات و الهدی من بعد ما بیَّناه للناس فی الکتاب اولئک یلعنهم الله و یلعنهم اللاعنون» (البقره،۱۵۹)
آنان، همان پست انسان هایی هستند که حق را با بهایی اندک پوشاندند تا در رستاخیز عذابی دردناک و فقدان تزکیه ی جاوید، در انتظار آنان باشد: «ان الذین یکتمون ما انزل الله من الکتاب و یشترون به ثمناً قلیلاً اولئک ما یأکلون فی بُطونهم إلا النار و لا یُکَلِّمُهم الله یوم القیامه و لا یُزکّیهم و لهم عذابٌ الیمٌ» (البقره، ۱۷۴)
با تحلیل زندگی رسول اعظم (صلی الله علیه و آله) در می یابیم حرکتی سیاه، جامعه را از همان ابتدا تهدید می کند، تأثیر نابجای این خیزش به اندازه ای است که رهبر جهان اسلام را وادار به واکنش می سازد: « اکتب فو الذی نفسی بیده ما خرج منه الا حقّ» (سجستانی، السنن، ۲/۱۷۶)
این حرکت منجر به اندیشه ی جلوگیری از انتشار احادیث نبوی و اجرای تئوری سخیف منع تدوین حدیث می گردد و آن گاه این رویکرد ناپسند، سبب پدید آمدن فرهنگی نادرست گردید که به موجب آن، به قرآن، که نیازمندی خویش را به مبیّنی الاهی با صراحت اعلام می دارد، بسنده نگریسته شد! «لتُبَیِّن للناس ما نزّل الیهم» (النحل،۴۴)
و این دیدگاهی است که هنوز، پسمانده های آن، جامعه ی اسلامی را تهدید می کند!
… اما امروز، بنابر اعتقادات اصیل مکتب تشیع، تبیین آن چه که قرآن به عنوان کامل ترین کتاب آسمانی مدعی است به عهده ی امام عصر (عجل الله فرجه) است، از این رو می توان با کسب معرفت نسبت به موعود اسلام، از کتمان حقایق این کتاب در امان باشیم.
ان شاءالله
