ویژه برنامه ی میلاد امام حسین(علیه السلام) با عنوان «سرور آزادگی» باموضوع همگامی امام حسین(علیه السلام) با قرآن به کارشناسی دکترپوراسماعیل به تاریخ ۱۱خرداد۱۳۹۳ ازساعت ۳۰/۱۰ پخش شد.
خلاصه ی این گفت و گو را می توانید در زیر بخوانید.
امام حسین (علیه السلام) همگامی غیر قابل توصیفی با قرآن مجید دارد به طوری که در زیارت روز عید فطر و قربان ایشان آمده است: «السلام علیک یا شریک القرآن» به این ترتیب امام حسین (علیه السلام) عدل و شریک قرآن معرفی شده است. وقتی امام حسین(صلوات الله علیه) شریک قرآن معرفی می شود پس ما باید در سیدالشهداء (علیه السلام) دنبال ویژگی هایی باشیم که این تعریف را در حد عقل ناقص خودمان بفهمیم.
در یک نگاه کلی، امام حسین(علیه السلام) به عنوان ثقل اصغر و قرآن کریم به عنوان ثقل اکبر هر دو به هدایت بشر به سرمنزل مقصود پرداخته اند.این است که پیامبر می فرماید: «هُمْ مَعَ الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ مَعَهُمْ لَا یُفَارِقُونَهُ وَ لَا یُفَارِقُهُم» اهل بیت(علیهم السلام) هم راه و هم گام با قرآن هستند و قرآن هم، همراه با آنان است.آنان از قرآن جدا نمی شوند و قرآن هم از آنان جدا نمی شود.
البته همه ی اهل بیت(علیهم السلام) دارای چنین و یژگی ای هستند اما وقتی سر مبارک امام حسین (علیه السلام) به عنوان حقیقت قرآن بر سر نیزه، آیات سوره ی کهف را می خواند، بنابراین ایشان جلوه ای دیگر از شریک القرآن بودن قرآن را دارد.
مورخان نوشته اند عصر روز نهم محرم وقتی فرمان جنگ از طرف ابن زیاد به عمرسعد رسید و تصمیم به نبرد گرفت امام حسین (علیه السلام) به قمر منیر بنی هاشم(علیه السلام) فرمود: امشب را از آنها مهلت بگیر که «انی کنت احب الصلوه له و تلاوته کتابه» خدا می داند که من نماز و تلاوت قرآن را دوست دارم.
• همانطور که قرائت قرآن جزو برنامه های اصلی هر مؤمن در شبانه روز است، زیارت امام حسین(علیه السلام) نیز باید جزو برنامه های هر مسلمان قرار گیرد که به ما آموخته اند حداقل به انداره ی عبارت «السلام علیک یا اباعبدالله، السلام علیک و رحمه الله و برکاته» بر بلندای مکانی که هستیم در هر صبح، پیوند خود را با شریک القرآن، امام حسین(علیه السلام) برقرار کنیم.
از طرفی امام صادق (علیه السلام) به ما می آموزد: « الْقُرْآنُ عَهْدُ اللَّهِ إِلَى خَلْقِهِ فَقَدْ یَنْبَغِی لِلْمَرْءِ الْمُسْلِمِ أَنْ یَنْظُرَ فِی عَهْدِهِ وَ أَنْ یَقْرَأَ مِنْهُ فِی کُلِّ یَوْمٍ خَمْسِینَ آیَهً» ( شیخ کلینی، الکافی، ج۲،ص۶۰۹)یعنی: قرآن، عهد خداوند و فرمان او بر خلق اش است، پس سزاوار است بر شخص مسلمان که هر روز در آن نظر کند و پنجاه آیه از آن را بخواند.
و از طرف دیگر همان حضرت به سدیر می فرماید: « یَا سَدِیرُ تَزُورُ قَبْرَ الْحُسَیْنِ علیه السلام فِی کُلِّ یَوْمٍ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ لَا قَالَ فَمَا أَجْفَاکُمْ قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ جُمْعَهٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ شَهْرٍ قُلْتُ لَا قَالَ فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ سَنَهٍ قُلْتُ قَدْ یَکُونُ ذَلِکَ قَالَ یَا سَدِیرُ مَا أَجْفَاکُمْ لِلْحُسَیْنِ علیه السلام أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَلْفَیْ أَلْفِ مَلَکٍ شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَ وَ یَزُورُونَ لَا یَفْتُرُونَ وَ مَا عَلَیْکَ یَا سَدِیرُ أَنْ تَزُورَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ علیه السلام فِی کُلِّ جُمْعَهٍ خَمْسَ مَرَّاتٍ وَ فِی کُلِّ یَوْمٍ مَرَّهً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُ فَرَاسِخَ کَثِیرَهً فَقَالَ لِی اصْعَدْ فَوْقَ سَطْحِکَ ثُمَّ تَلْتَفِتُ یَمْنَهً وَ یَسْرَهً ثُمَّ تَرْفَعُ رَأْسَکَ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ انْحُ نَحْوَ الْقَبْرِ وَ تَقُولُ- السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ تُکْتَبُ لَکَ زَوْرَهٌ وَ الزَّوْرَهُ حَجَّهٌ وَ عُمْرَهٌ قَالَ سَدِیرٌ فَرُبَّمَا فَعَلْتُ فِی الشَّهْرِ أَکْثَرَ مِنْ عِشْرِینَ مَرَّهً.» (همان،ج۲،ص۵۸۹)
بر توست که در هر جمعه، پنج مرتبه و در هر روز یک مرتبه آرامگاه امام حسین(علیه السلام) را زیارت کنی… این یعنی هم قرآن و هم زیارت امام حسین(علیه السلام) باید یکی از برنامه های روزمره ی زندگی ما باشد.
• گذشت روزگار نه امام حسین (علیه السلام) را کهنه کرده است و نه قرآن را، کدام نهضتی جز نهضت حسینی شما می شناسید و کدام کتاب جز قرآن را که رنگ کهنگی به خود نگرفته باشد؟
امام رضا(علیه السلام) نقل می کند که از امام صادق(علیه السلام) پرسیده شد، علّت اینکه هر چه زمان می گذرد ولی بر شادابی قرآن افزوده می شود، چیست؟
حضرت فرمودند:علّت این است که خداوند قرآن را برای زمان خاص و مردم خاصی قرار نداده است، بنابراین قرآن پیوسته تا روز قیامت برای مردم تازه و باطراوت است.
« یُحَدِّثُ عَنِ الرِّضَا عَنْ أَبِیهِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ علیه السلام إِنَّ رَجُلًا سَأَلَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام مَا بَالُ الْقُرْآنِ لَا یَزْدَادُ عِنْدَ النَّشْرِ وَ الدِّرَاسَهِ إِلَّا غَضَاضَهً فَقَالَ لِأَنَّ اللَّهَ لَمْ یُنْزِلْهُ لِزَمَانٍ دُونَ زَمَانٍ وَ لَا لِنَاسٍ دُونَ نَاسٍ فَهُوَ فِی کُلِ زَمَانٍ جَدِیدٌ وَ عِنْدَ کُلِّ قَوْمٍ غَضٌّ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَه» (شیخ صدوق، عیون اخبار الرضاعلیه السلام، ج۲، ص ۸۷)
همین اتفاق برای امام حسین(علیه اسلام) رخ داده است؛ تمام انقلاب های جهان یک روز از یاد رفته اند امّا قیام امام حسین (علیه السلام) همه چنان در یادها باقی مانده است.
به این حقیقت بزرگ، حضرت زینب(سلام الله علیها) در سخنی به امام سجاد(علیه السلام) اشاره دارد:
« و ینصبون بهذا الطفّ علما لقبر أبیک سیّد الشهداء لا یدرس أثره، و لا یعفو رسمه على کرور اللیالی و الأیّام، و لیجهدنّ أئمّه الکفر و أشیاع الضلاله فی محوه و تطمیسه فلا یزداد إلّا ظهورا، و أمره إلّا علو» ( بحرانی اصفهانی، عوالم العلوم و المعارف، ج۱۱، ص۹۶۵)
بر فراز آرامگاه پدرت، قبّه ای خواهد ساخت که از بین نمی رود، گذشت ایام و روزگار آن را از بین نمی برد، هر چه ستمکاران برای نابودی آن کوشش کنند، هرگز به خواسته ی خودشان نائل نمی شوند، شکوه و جلال آن، روز به روز در حال افزایش است.
ما این اتفاق را در این روزها وجدان می کنیم که خورشید امام حسین(علیه السلام) هم چنان می تابد، برای همین در یکی از زیارت های سیدالشهداء(صلوات الله علیها) می خوانیم:« أَشْهَدُ أَنَّکَ نُورُ اللَّهِ الَّذِی لَمْ یُطْفَ وَ لَا یُطْفَأُ أَبَداً » (کفعمی، المصباح، ص۴۹۸) یعنی: گواهی می دهیم که تو نور خدا هستی، نوری که خاموش نشده و هر گز خاموش نخواهد شد.
