(سرمقاله یازدهمین شمارگان مجله ی منهاج)
شنبه, اسفند ۱۹, ۱۳۹۱ – ۱۹:۲۶
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم؛
وَ مَا الْحَیاهُ الدُّنْیا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَهُ خَیْرٌ لِلَّذینَ یَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ »
زندگی درنگی کوتاه است به سرعت توده ابرهای زودگذر در آسمان و کسی در آن برنده که در گذرگاه زمان، هم‌زاد گردباد زمانه نگردد که چه بسیارند کسانی‌که برای یافتن ستاره سر به آسمان دارند و به چاه می‌افتند.
خاطرات ترک خورده، فقط وقتی‌که مشقِ آینده شوند شاه‌کلیداند و در غیر آن ملال‌آور دوران حیات؛که برخی آدمیان،کابوس زندگی‌شان را در بیداری می‌بینند و مات در انزوای خویشتن‌خویش، یکّه تازی می‌کنند!
دل از پاییز روزگار، باید شست و در برابر طوفان حسرت باید ایستاد و همه چیز را به رنگ خدا درآورد و زنده ماند و زندگی کرد به عبرت روزگاران!
امروز، مثقالی پی بردن به این حقیقت که مافقیر محض‌ایم و او یکان‌یکان داشته‌هایمان را به ما تملیک کرده است، دوای دردماست:
«قُلِ اللَّهُمَّ مالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشاءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ بِیَدِکَ الْخَیْرُ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ »
همیشه باید به خاطر بسپاریم که هر چه به غیر او بنا کردن خانه‌ای در مسیر سیل ساختن است که «أَمْ لَهُمْ إِلهٌ غَیْرُ اللَّهِ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ »
طلایه‌داران سخن به ما آموخته‌اند این‌گونه خمیر وجودمان را در تنورتربیت آموزه¬های وحیانی باید پخت:
« اللَّهُمَّ احْمِلْنَا فِی سُفُنِ نَجَاتِکَ وَ مَتِّعْنَا بِلَذِیذِ مُنَاجَاتِکَ وَ أَوْرِدْنَا حِیَاضَ حُبِّکَ وَ أَذِقْنَا حَلَاوَه وُدِّکَ وَ قُرْبِکَ وَ اجْعَلْ جِهَادَنَا فِیکَ وَ هَمَّنَا فِی طَاعَتِکَ وَ أَخْلِصْ نِیَّاتِنَا فِی مُعَامَلَتِکَ فَإِنَّا بِکَ وَ لَکَ وَ لَا وَسِیلَهَ لَنَا إِلَیْکَ إِلَّا بِکَ إِلَهِی اجْعَلْنِی مِنَ الْمُصْطَفَیْنَ الْأَخْیارِ وَ أَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ الْأَبْرَارِ السَّابِقِینَ إِلَى الْمَکْرُمَاتِ الْمُسَارِعِینَ إِلَى الْخَیْرَاتِ الْعَامِلِینَ لِلْبَاقِیَاتِ الصَّالِحَاتِ السَّاعِینَ إِلَى رَفِیعِ الدَّرَجَاتِ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ بِالْإِجَابَه جَدِیرٌ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ »
شاید بتوانیم با خلوص نیّت‌هایمان،یلدای غیبت را به سحر ظهور متصل سازیم که « إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعیداً؛ وَ نَراهُ قَریباً »
دفترِ‌دهم که نخستین نشرمجلّه در کسوت درجه‌ی علمی _ ترویجی بود، تحسین مخاطبان را دربر داشت؛ قدردانی از همۀ سروران و دعای خیر بهترین پاس‌داشت این محبّت‌هاست که «بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ »
