پنجشنبه, اسفند ۱۶, ۱۳۹۷ – ۱۶:۲۹
پیامبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود:
… هان! هر که یک روز از ماه رجب را باورمندانه و حسابگرانه روزه بدارد، شایسته ی خشنودى بزرگ خداوند گردد و روزه او در این روز آتش خشم خدا را فرو نشاند و درى از درهاى دوزخ بر او بسته شود و اگر زمین لبریز از طلا گردد، برتر از روزه او نشود و چون روزهاش پاکدلانه براى خدا باشد، پاداش آن را چیزى از دنیا جز حسنات کامل نگرداند و آنگاه که شب فرا آید، ده خواسته برآورده شده از آن اوست؛ اگر از سراى زود گذر دنیا چیزى خواهد، خدایش ببخشاید و چون درخواستى نکند؛ خداوند برترین نیکى را که یاران و دوستداران و برگزیدگان خداوند خواهند براى او بیندوزد؛
هر که دو روز از ماه رجب را روزه بدارد، هیچ توصیفگرى از آسمانیان و زمینیان نتوانند که بزرگى او در پیش گاه خدا را به وصف آورند و او را پاداشى همانند پاداش ده راستگو که در طول زندگى خویش هر چند طولانى بوده است دروغى نگفتهاند باشد و همچو آنان در روز رستاخیز شفاعت کند و در زمره ایشان محشور شود تا به بهشت در آید و از دوستان ایشان باشد؛
هر که سه روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند میان او و آتش، گودال یا پردهاى به درازاى مسافت هفتاد سال نهد و خداى گرامى و بزرگ هنگام افطار نمودن او فرماید: بىتردید حقّ تو بر من واجب شد و مهر و ولایت من بر تو واجب گردید. اى فرشتگان! شمایان را گواه مىگیرم که به راستى، من گناهان پیشین و پسین او را بخشیدم؛
هر که چهار روز از ماه رجب را روزه بدارد، از همه ی بلاها امان یابد، از دیوانگى و جذام و پیسى و فتنه دجّال و عذاب گور آسودگى یابد و پاداشى همانند پاداش خردمندان توبهگر باز گشته، براى او نوشته شود و در میان گروه نخستین عبادت پیشگان، نامه کردارش به دست راستش داده شود؛
هر که پنج روز از ماه رجب را روزه بدارد، بر خداست که روز رستاخیز او را شادمان سازد و او را در روز رستاخیز در حالى برانگیزد که رخسارش هم چون ماه شب چهارده است و به تعداد انبوهى از شنها براى او پاداش و حسنه باشد و بدون حسابرسى به بهشت در آید و گفته آید که هر چه از پروردگارت مىخواهى آرزو کن؛
هر که شش روز از ماه رجب را روزه بدارد، در حالى از گورش برآید که نورى سپیدتر از نور خورشید در رخسارش بدرخشد و جز این، نورى دیگر به او داده شود که بر همگان در روز رستاخیز نور رساند و در روز رستاخیز در زمره امان یافتگان برانگیخته شود تا آنگاه که بدون حسابرسى از پل صراط بگذرد و از [کیفر] آزار رسانى به پدر و مادر و گسستن پیوند خویشاوندان امان یابد؛
هر که هفت روز از ماه رجب را روزه بدارد، پس همانا درهاى دوزخ که هفت در است خداوند در برابر هر یک روز روزهدارى، یکى از درها را از او به زنجیر کشد و ببندد و پیکرش را بر آتش حرام سازد؛
هر که هشت روز از ماه رجب را روزه بدارد، پس همانا بهشت را که هشت در است، خداوند در برابر هر یک روز روزهدارى درى را بر او باز گشاید و به او فرماید: از هر در بهشت که خواهى به درون آى؛
هر که نه روز از ماه رجب را روزه بدارد، از گورش برآید در حالى که «لا إله إلّا اللَّه» را ندا در دهد و جز به بهشت رو نکند و از گورش در حالى برآید که در رخسارش نورى باشد که براى همگان بدرخشد تا آن جا که گویند: به راستى که او پیامبرى برگزیده است. و همانا کمترین چیزى که به او ارزانى شود این است که بدون حسابرسى به بهشت درآید؛
هر که ده روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند دو بال سبز آراسته به مروارید و یاقوت بر او نهد که همانند نور گذرنده از پل صراط به سوى بهشت پرواز کند و خداوند گناهانش را به حسنات برگرداند و در زمره ی مقرّبین عدالتگر خدا نوشته شود و گویى که صد سال (و در برخى نسخهها هزار سال) شکیبا و پایدار و حسابگرانه خدا را عبادت نموده است؛
هر که یازده روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند در روز رستاخیز هیچ بندهاى را برتر از او ندارد جز آن کس که همانند او و یا فزونتر از او روزه داشته است؛
هر که دوازده روز از ماه رجب را روزه بدارد، در روز رستاخیز دو جامه ی سبز از «سندس» و «استبرق» بر او بپوشانند و آن دو را بیارایند و اگر یکى از آن دو جامه را به دنیا آورند، میان شرق و غرب را پرتو افشاند و دنیا خوشبوتر از مشک گردد؛
هر که سیزده روز از ماه رجب را روزه بدارد، در روز رستاخیز سفره (میز غذاخورى) از یاقوت سبز در سایه عرش الهى براى او نهاده شود که پایههاى آن (میز غذاخورى) از مروارید است و هفتاد بار از دنیا بزرگتر است و بر آن ظرفهایى قرار دادهاند که از یاقوت و مروارید است که در هر ظرف هفتاد هزار رنگ از خوراک نهاده شده که هیچ رنگى به رنگ دیگر نماند و هیچ بویى به بوى دیگر همانند نباشد و او از خوراکها بخورد در حالى که مردم در سختى فراوان و اندوهى بزرگ به سر مىبرند؛
هر که چهارده روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند پاداشى از کاخهاى بهشت که از مروارید و یاقوت بنا شده به او ارزانى فرماید که چشمى آن را ندیده و گوشى آن را نشنیده و بر ذهن بشرى راه نیافته است؛
هر که پانزده روز از ماه رجب را روزه بدارد، در روز رستاخیز در جایگاه امان یافتگان ایستد و هیچ فرشته و فرستاده و پیامبرى بر او نگذرد جز آنکه آنان گویند: خوشا بر تو! تو امان یافته، تقرّب یافته، ارجمند، رشک یافته، شادمان و سکنىگزین در بهشت هستى،
هر که شانزده روز از ماه رجب را روزه بدارد، از نخستین کسانى است که بر پیکرهایى فروغین سوار شود و در گستره بهشت به سوى «سراى رحمان» پرواز گیرد؛
هر که هفده روز از ماه رجب را روزه بدارد، در روز رستاخیز براى او بر روى پل صراط هفتاد هزار چراغ فروزان نهند تا با روشنایى چراغها به سوى بهشت ره سپارد و فرشتگان با خوشامدگویى و درود در پىاش آیند؛
هر که هیجده روز از ماه رجب را روزه بدارد، در بهشت پایدار، با حضرت ابراهیم علیه السّلام در عمارت گنبدىاش بر روى تختهایى از مروارید و یاقوت همنشین شود؛
هر که نوزده روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند براى او در بهشت جاودان کاخى از مروارید رخشان در مقابل کاخ حضرت آدم و ابراهیم علیهما السّلام بنا نهد و او بر آن دو پیامبر سلام دهد و آنان براى بزرگداشت او و براى به جا آوردن حقّش، بر او سلام دهند و براى هر روزى که روزه گرفته همانند هزار سال روزهدارى بر او نویسند؛
هر که بیست روز از ماه رجب را روزه بدارد، پس گویى بیست هزار سال خدا را عبادت نموده است؛
هر که بیست و یک روز از ماه رجب را روزه بدارد، در روز رستاخیز شفاعت او در باره خطاکاران و گناهکارانى همانند انبوهى طایفه «ربیعه» و «مضر» پذیرفته آید؛
هر که بیست و دو روز از ماه رجب را روزه بدارد، نداگرى از آسمان ندا سر دهد: اى دوست خدا! مژده باد تو را به ارجمندى بزرگ و دوستى با پیامبران و راستگویان و شهیدان و درستکاران که خدا بر آنان نعمت ارزانى داشته است؛ و چه نیکو دوستانى هستند!،
هر که بیست و سه روز از ماه رجب را روزه بدارد، از آسمان ندایى برخیزد که اى بنده خدا! خوشا بر تو! کردارى اندک را بر پا داشتى و نعمتى بسیار به دست آوردى؛ خوشا بر تو در آن هنگام که پرده از پیش روى تو به کنارى رود و به پاداش بزرگ پروردگار بخشنده خویش دست یابى و در «دار السّلام» همسایه حضرت ابراهیم خلیل علیه السّلام گردى؛
هر که بیست و چهار روز از ماه رجب را روزه بدارد، فرشته مرگ با چهرهاى جوان و با جامه دیباى سبز رنگى بر تن و بر اسبى از اسبان بهشت سوار و به دستش حریرى آکنده از مشک ناب و بر دیگر دستش جام زرّینى لبریز از شراب بهشتى بر او فرود آید و او را هنگام جانسپارى از آن شراب نوشاند و دشوارىهاى مرگ را بر او آسان کند و پس آنگاه جانش را در آن حریر نهد که بویى از آن آکند که به مشام اهل آسمانهاى هفتگانه برسد و در گورش سیراب ماند و از گورش سیراب برآید تا آنگاه که به حوض پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله در آید؛
هر که بیست و پنج روز از ماه رجب را روزه بدارد، پس به راستى که چون از گورش برآید هفتاد هزار فرشته را دیدار کند که به دست هر یک از آنان بیرقى از مروارید و یاقوت باشد و همراه خویش زیور آلات و لباسهایى زیبا دارند و گویند: اى دوست خدا! به سوى پروردگارت شتاب گیر، پس او از نخستین آدمیانى است که همراه مقرّبانى که خدا از آنان خشنود است و آنان نیز از خدا خرسندند به بهشت پایدار درآید و این نیکبختى بزرگى است؛
هر که بیست و شش روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند براى او در سایه عرش خویش صد کاخ از مروارید و یاقوت بنا نهد که بر چکاد و فراز هر کاخى خیمهاى سرخ از حریر بهشتى است که او در آنها با فراخ روزى، سکنى گزیند در حالى که مردمان در حسابرسى به سر مىبرند؛
هر که بیست و هفت روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند گورش را به مسافرت چهار صد سال فراخ گرداند و تمام این گور را لبریز از مشک و عنبر کند؛
هر که بیست و هشت روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداى گرامى و بزرگ میان او و آتش دوزخ نه گودال نهد که پهناى هر گودال به اندازه میانه آسمان و زمین که پانصد سال است باشد؛
هر که بیست و نه روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند او را مىبخشد هر چند داروغه زمامدار ستمپیشه باشد و یا زنى باشد که هفتاد بار عمل زشت را مرتکب شده است، پس از آنکه از این روزهدارى خداى گرامى و بزرگ و رهایى از دوزخ را قصد کرده باشد، خداوند او را ببخشاید؛
هر که سى روز از ماه رجب را روزه بدارد، نداگرى از آسمان ندا برآورد که اى بنده خدا! هان! گناهانى که پیش از این بر تو رخ داده بخشیده شد. در فرصت بازمانده کردارت را از سر گیر و خداوند گرامى و بزرگ در هر بهشتى به او چهل هزار شهر زرّین ارزانى فرماید که در هر شهرى چهل هزار کاخ و در هر کاخى چهل هزار هزار (چهل میلیون) خانه و در هر خانه، چهل هزار هزار سفره زرّین و در هر سفرهاى چهل هزار هزار کاسه و در هر کاسه چهل هزار هزار خوراک رنگین باشد که هر خوراک و نوشیدنى را رنگى جداگانه است و در هر خانه چهل هزار هزار تخت زرّین باشد که در ازاى هر تخت هزار ذراع در هزار ذراع است و بر هر تختى دخترى حورى است که هر یک را سیصد هزار زلف بر رو افتاده درخشان باشد که هر زلف را هزار هزار (یک میلیون) دختر خدمتکار خردسال بر دوش برند و آن ها را از مشک و عنبر آکنده سازند تا روزهدار ماه رجب به پیش او رود؛ این از آن کسى است که همه ماه رجب را روزه داشته است.
به رسول خدا(صلی الله علیه وآله) عرض شد: اى پیامبر خدا! اگر کسى به سبب ناتوانى یا بیمارى و یا زنى به آن سبب که پاک نباشد، از روزه ماه رجب باز ماند چه کند تا به آن چه که بازگو نمودى دست یابد؟
رسول مهر( صلّى اللَّه علیه و آله) فرمود:
براى هر روز قرص نانى صدقه بدهد. سوگند به آن کس که جانم به دست اوست، به راستى که اگر هر روز این صدقه را پرداخت کند، به آنچه که باز گفتم و فزونتر از آن دست یابد و بىگمان، اگر همه آفریدگان از آسمانیان و زمینیان گرد هم آیند تا پاداش این کار را اندازه گیرند، به یک دهم از فضیلتها و درجههایى که در بهشت از آن ایشان مىگردد نمىرسند.
عرض شد: اى پیامبر خدا، اگر کسى توان پرداخت این صدقه را نداشت چه کند تا به آنچه که بازگو نمودى دست یابد؟
آن حضرت صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: با این ذکر در هر روز صد بار خدا را تسبیح گوید تا سى روز به پایان رسد: «سبحان الإله الجلیل، سبحان من لا ینبغی التّسبیح الّا له، سبحان الاعزّ الاکرم، سبحان من لبس العزّ و هو له اهل»
منبع: ثواب الاعمال، مرحوم شیخ صدوق