مقاله‌ی کارشناسی ارشد،رشته علوم حدیث،گرایش نهج البلاغه
نگارنده: سمانه نجفی کربلایی
استاد راهنما:دکتر احسان پوراسماعیل
تاریخ دفاع: شهریور ۱۳۹۴
چکیده
هر نعمتی که خدای متعال به بندگان عطا فرموده حقی برای بنده ایجاد می کند که با شکر در برابر آن نعمت، ادای حق صورت می گیرد. بنا به حکم عقل، ادای حق بندگی نسبت به خدای متعال، شکر، در برابر معبود منعم و از لوازم بندگی است. به سبب رسیدن به شکر گزاری مطلوب بر بنده لازم است که روش زندگانی خود را به طریقه ای قرار دهد که مورد تأیید و رضایت مولایش باشد. والاترین بندگی، عبودیت معبود منعم است که با شکرگزاری عبد، ابراز می گردد پس ارزشمند ترین شکر، خالص ترین عبادت در مسیر الهی است.
خالص ترین عبادت برای رسیدن به ارزشمندترین شکرگزاری زمانی صورت می گیرد که حق بزرگ ترین نعمت را ادا کنیم. بزرگ ترین نعمت در کلام امیرالمؤمنین(علیه السلام) ، نعمت هدایت به ایمان می باشد. یعنی ایمان به خدای متعال و رسولش (صلی الله علیه وآله) و ائمه ی معصومین(علیهم السلام) که در رأس ایشان ولایت امیرالمؤمنین(علیه السلام) قرار دارد. بر ما واجب است که شکر این بزرگ ترین نعمت را بوسیله ی ادای حق آن به جا آوریم. این ادای حق، بوسیله ی اطاعت از امر خدای متعال و رسولش(صلی الله علیه وآله) و ولی او محقق خواهد شد.
کلید واژگان:شکر، بندگی، نعمت، ایمان، ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام)
در صورت تمایل برای دریافت مقاله، لطفاً عضو سایت شوید.
