(سرمقاله یازدهمین شمارگان مجله ی منهاج)
شنبه, اسفند 19, 1391 – 19:26
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم؛
وَ مَا الْحَياهُ الدُّنْيا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذينَ يَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ »
زندگی درنگی کوتاه است به سرعت توده ابرهای زودگذر در آسمان و کسی در آن برنده که در گذرگاه زمان، هم‌زاد گردباد زمانه نگردد که چه بسیارند کسانی‌که برای یافتن ستاره سر به آسمان دارند و به چاه می‌افتند.
خاطرات ترک خورده، فقط وقتی‌که مشقِ آینده شوند شاه‌کلیداند و در غیر آن ملال‌آور دوران حیات؛که برخی آدمیان،کابوس زندگی‌شان را در بیداری می‌بینند و مات در انزوای خویشتن‌خویش، یکّه تازی می‌کنند!
دل از پاییز روزگار، باید شست و در برابر طوفان حسرت باید ایستاد و همه چیز را به رنگ خدا درآورد و زنده ماند و زندگی کرد به عبرت روزگاران!
امروز، مثقالی پی بردن به این حقیقت که مافقیر محض‌ایم و او یکان‌یکان داشته‌هایمان را به ما تملیک کرده است، دوای دردماست:
«قُلِ اللَّهُمَّ مالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشاءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَديرٌ »
همیشه باید به خاطر بسپاریم که هر چه به غیر او بنا کردن خانه‌ای در مسیر سیل ساختن است که «أَمْ لَهُمْ إِلهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ »
طلایه‌داران سخن به ما آموخته‌اند این‌گونه خمیر وجودمان را در تنورتربیت آموزه¬های وحیانی باید پخت:
« اللَّهُمَّ احْمِلْنَا فِي سُفُنِ نَجَاتِكَ وَ مَتِّعْنَا بِلَذِيذِ مُنَاجَاتِكَ وَ أَوْرِدْنَا حِيَاضَ حُبِّكَ وَ أَذِقْنَا حَلَاوَه وُدِّكَ وَ قُرْبِكَ وَ اجْعَلْ جِهَادَنَا فِيكَ وَ هَمَّنَا فِي طَاعَتِكَ وَ أَخْلِصْ نِيَّاتِنَا فِي مُعَامَلَتِكَ فَإِنَّا بِكَ وَ لَكَ وَ لَا وَسِيلَةَ لَنَا إِلَيْكَ إِلَّا بِكَ إِلَهِي اجْعَلْنِي مِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيارِ وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ الْأَبْرَارِ السَّابِقِينَ إِلَى الْمَكْرُمَاتِ الْمُسَارِعِينَ إِلَى الْخَيْرَاتِ الْعَامِلِينَ لِلْبَاقِيَاتِ الصَّالِحَاتِ السَّاعِينَ إِلَى رَفِيعِ الدَّرَجَاتِ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ بِالْإِجَابَه جَدِيرٌ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ »
شاید بتوانیم با خلوص نیّت‌هایمان،یلدای غیبت را به سحر ظهور متصل سازیم که « إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعيداً؛ وَ نَراهُ قَريباً »
دفترِ‌دهم که نخستین نشرمجلّه در کسوت درجه‌ی علمی _ ترویجی بود، تحسین مخاطبان را دربر داشت؛ قدردانی از همۀ سروران و دعای خیر بهترین پاس‌داشت این محبّت‌هاست که «بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ »
