پنجشنبه, اسفند 16, 1397 – 16:29
پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود:
… هان! هر که يک روز از ماه رجب را باورمندانه و حسابگرانه روزه بدارد، شايسته ی خشنودى بزرگ خداوند گردد و روزه او در اين روز آتش خشم خدا را فرو نشاند و درى از درهاى دوزخ بر او بسته شود و اگر زمين لبريز از طلا گردد، برتر از روزه او نشود و چون روزهاش پاکدلانه براى خدا باشد، پاداش آن را چيزى از دنيا جز حسنات کامل نگرداند و آنگاه که شب فرا آيد، ده خواسته برآورده شده از آن اوست؛ اگر از سراى زود گذر دنيا چيزى خواهد، خدايش ببخشايد و چون درخواستى نکند؛ خداوند برترين نيکى را که ياران و دوستداران و برگزيدگان خداوند خواهند براى او بيندوزد؛
هر که دو روز از ماه رجب را روزه بدارد، هيچ توصيفگرى از آسمانيان و زمينيان نتوانند که بزرگى او در پيش گاه خدا را به وصف آورند و او را پاداشى همانند پاداش ده راستگو که در طول زندگى خويش هر چند طولانى بوده است دروغى نگفتهاند باشد و همچو آنان در روز رستاخيز شفاعت کند و در زمره ايشان محشور شود تا به بهشت در آيد و از دوستان ايشان باشد؛
هر که سه روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند ميان او و آتش، گودال يا پردهاى به درازاى مسافت هفتاد سال نهد و خداى گرامى و بزرگ هنگام افطار نمودن او فرمايد: بىترديد حقّ تو بر من واجب شد و مهر و ولايت من بر تو واجب گرديد. اى فرشتگان! شمايان را گواه مىگيرم که به راستى، من گناهان پيشين و پسين او را بخشيدم؛
هر که چهار روز از ماه رجب را روزه بدارد، از همه ی بلاها امان يابد، از ديوانگى و جذام و پيسى و فتنه دجّال و عذاب گور آسودگى يابد و پاداشى همانند پاداش خردمندان توبهگر باز گشته، براى او نوشته شود و در ميان گروه نخستين عبادت پيشگان، نامه کردارش به دست راستش داده شود؛
هر که پنج روز از ماه رجب را روزه بدارد، بر خداست که روز رستاخيز او را شادمان سازد و او را در روز رستاخيز در حالى برانگيزد که رخسارش هم چون ماه شب چهارده است و به تعداد انبوهى از شنها براى او پاداش و حسنه باشد و بدون حسابرسى به بهشت در آيد و گفته آيد که هر چه از پروردگارت مىخواهى آرزو کن؛
هر که شش روز از ماه رجب را روزه بدارد، در حالى از گورش برآيد که نورى سپيدتر از نور خورشيد در رخسارش بدرخشد و جز اين، نورى ديگر به او داده شود که بر همگان در روز رستاخيز نور رساند و در روز رستاخيز در زمره امان يافتگان برانگيخته شود تا آنگاه که بدون حسابرسى از پل صراط بگذرد و از [کيفر] آزار رسانى به پدر و مادر و گسستن پيوند خويشاوندان امان يابد؛
هر که هفت روز از ماه رجب را روزه بدارد، پس همانا درهاى دوزخ که هفت در است خداوند در برابر هر يک روز روزهدارى، يکى از درها را از او به زنجير کشد و ببندد و پيکرش را بر آتش حرام سازد؛
هر که هشت روز از ماه رجب را روزه بدارد، پس همانا بهشت را که هشت در است، خداوند در برابر هر يک روز روزهدارى درى را بر او باز گشايد و به او فرمايد: از هر در بهشت که خواهى به درون آى؛
هر که نه روز از ماه رجب را روزه بدارد، از گورش برآيد در حالى که «لا إله إلّا اللَّه» را ندا در دهد و جز به بهشت رو نکند و از گورش در حالى برآيد که در رخسارش نورى باشد که براى همگان بدرخشد تا آن جا که گويند: به راستى که او پيامبرى برگزيده است. و همانا کمترين چيزى که به او ارزانى شود اين است که بدون حسابرسى به بهشت درآيد؛
هر که ده روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند دو بال سبز آراسته به مرواريد و ياقوت بر او نهد که همانند نور گذرنده از پل صراط به سوى بهشت پرواز کند و خداوند گناهانش را به حسنات برگرداند و در زمره ی مقرّبين عدالتگر خدا نوشته شود و گويى که صد سال (و در برخى نسخهها هزار سال) شکيبا و پايدار و حسابگرانه خدا را عبادت نموده است؛
هر که يازده روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند در روز رستاخيز هيچ بندهاى را برتر از او ندارد جز آن کس که همانند او و يا فزونتر از او روزه داشته است؛
هر که دوازده روز از ماه رجب را روزه بدارد، در روز رستاخيز دو جامه ی سبز از «سندس» و «استبرق» بر او بپوشانند و آن دو را بيارايند و اگر يکى از آن دو جامه را به دنيا آورند، ميان شرق و غرب را پرتو افشاند و دنيا خوشبوتر از مشک گردد؛
هر که سيزده روز از ماه رجب را روزه بدارد، در روز رستاخيز سفره (ميز غذاخورى) از ياقوت سبز در سايه عرش الهى براى او نهاده شود که پايههاى آن (ميز غذاخورى) از مرواريد است و هفتاد بار از دنيا بزرگتر است و بر آن ظرفهايى قرار دادهاند که از ياقوت و مرواريد است که در هر ظرف هفتاد هزار رنگ از خوراک نهاده شده که هيچ رنگى به رنگ ديگر نماند و هيچ بويى به بوى ديگر همانند نباشد و او از خوراکها بخورد در حالى که مردم در سختى فراوان و اندوهى بزرگ به سر مىبرند؛
هر که چهارده روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند پاداشى از کاخهاى بهشت که از مرواريد و ياقوت بنا شده به او ارزانى فرمايد که چشمى آن را نديده و گوشى آن را نشنيده و بر ذهن بشرى راه نيافته است؛
هر که پانزده روز از ماه رجب را روزه بدارد، در روز رستاخيز در جايگاه امان يافتگان ايستد و هيچ فرشته و فرستاده و پيامبرى بر او نگذرد جز آنکه آنان گويند: خوشا بر تو! تو امان يافته، تقرّب يافته، ارجمند، رشک يافته، شادمان و سکنىگزين در بهشت هستى،
هر که شانزده روز از ماه رجب را روزه بدارد، از نخستين کسانى است که بر پيکرهايى فروغين سوار شود و در گستره بهشت به سوى «سراى رحمان» پرواز گيرد؛
هر که هفده روز از ماه رجب را روزه بدارد، در روز رستاخيز براى او بر روى پل صراط هفتاد هزار چراغ فروزان نهند تا با روشنايى چراغها به سوى بهشت ره سپارد و فرشتگان با خوشامدگويى و درود در پىاش آيند؛
هر که هيجده روز از ماه رجب را روزه بدارد، در بهشت پايدار، با حضرت ابراهيم عليه السّلام در عمارت گنبدىاش بر روى تختهايى از مرواريد و ياقوت همنشين شود؛
هر که نوزده روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند براى او در بهشت جاودان کاخى از مرواريد رخشان در مقابل کاخ حضرت آدم و ابراهيم عليهما السّلام بنا نهد و او بر آن دو پيامبر سلام دهد و آنان براى بزرگداشت او و براى به جا آوردن حقّش، بر او سلام دهند و براى هر روزى که روزه گرفته همانند هزار سال روزهدارى بر او نويسند؛
هر که بيست روز از ماه رجب را روزه بدارد، پس گويى بيست هزار سال خدا را عبادت نموده است؛
هر که بيست و يک روز از ماه رجب را روزه بدارد، در روز رستاخيز شفاعت او در باره خطاکاران و گناهکارانى همانند انبوهى طايفه «ربيعه» و «مضر» پذيرفته آيد؛
هر که بيست و دو روز از ماه رجب را روزه بدارد، نداگرى از آسمان ندا سر دهد: اى دوست خدا! مژده باد تو را به ارجمندى بزرگ و دوستى با پيامبران و راستگويان و شهيدان و درستکاران که خدا بر آنان نعمت ارزانى داشته است؛ و چه نيکو دوستانى هستند!،
هر که بيست و سه روز از ماه رجب را روزه بدارد، از آسمان ندايى برخيزد که اى بنده خدا! خوشا بر تو! کردارى اندک را بر پا داشتى و نعمتى بسيار به دست آوردى؛ خوشا بر تو در آن هنگام که پرده از پيش روى تو به کنارى رود و به پاداش بزرگ پروردگار بخشنده خويش دست يابى و در «دار السّلام» همسايه حضرت ابراهيم خليل عليه السّلام گردى؛
هر که بيست و چهار روز از ماه رجب را روزه بدارد، فرشته مرگ با چهرهاى جوان و با جامه ديباى سبز رنگى بر تن و بر اسبى از اسبان بهشت سوار و به دستش حريرى آکنده از مشک ناب و بر ديگر دستش جام زرّينى لبريز از شراب بهشتى بر او فرود آيد و او را هنگام جانسپارى از آن شراب نوشاند و دشوارىهاى مرگ را بر او آسان کند و پس آنگاه جانش را در آن حرير نهد که بويى از آن آکند که به مشام اهل آسمانهاى هفتگانه برسد و در گورش سيراب ماند و از گورش سيراب برآيد تا آنگاه که به حوض پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله در آيد؛
هر که بيست و پنج روز از ماه رجب را روزه بدارد، پس به راستى که چون از گورش برآيد هفتاد هزار فرشته را ديدار کند که به دست هر يک از آنان بيرقى از مرواريد و ياقوت باشد و همراه خويش زيور آلات و لباسهايى زيبا دارند و گويند: اى دوست خدا! به سوى پروردگارت شتاب گير، پس او از نخستين آدميانى است که همراه مقرّبانى که خدا از آنان خشنود است و آنان نيز از خدا خرسندند به بهشت پايدار درآيد و اين نيکبختى بزرگى است؛
هر که بيست و شش روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند براى او در سايه عرش خويش صد کاخ از مرواريد و ياقوت بنا نهد که بر چکاد و فراز هر کاخى خيمهاى سرخ از حرير بهشتى است که او در آنها با فراخ روزى، سکنى گزيند در حالى که مردمان در حسابرسى به سر مىبرند؛
هر که بيست و هفت روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند گورش را به مسافرت چهار صد سال فراخ گرداند و تمام اين گور را لبريز از مشک و عنبر کند؛
هر که بيست و هشت روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداى گرامى و بزرگ ميان او و آتش دوزخ نه گودال نهد که پهناى هر گودال به اندازه ميانه آسمان و زمين که پانصد سال است باشد؛
هر که بيست و نه روز از ماه رجب را روزه بدارد، خداوند او را مىبخشد هر چند داروغه زمامدار ستمپيشه باشد و يا زنى باشد که هفتاد بار عمل زشت را مرتکب شده است، پس از آنکه از اين روزهدارى خداى گرامى و بزرگ و رهايى از دوزخ را قصد کرده باشد، خداوند او را ببخشايد؛
هر که سى روز از ماه رجب را روزه بدارد، نداگرى از آسمان ندا برآورد که اى بنده خدا! هان! گناهانى که پيش از اين بر تو رخ داده بخشيده شد. در فرصت بازمانده کردارت را از سر گير و خداوند گرامى و بزرگ در هر بهشتى به او چهل هزار شهر زرّين ارزانى فرمايد که در هر شهرى چهل هزار کاخ و در هر کاخى چهل هزار هزار (چهل ميليون) خانه و در هر خانه، چهل هزار هزار سفره زرّين و در هر سفرهاى چهل هزار هزار کاسه و در هر کاسه چهل هزار هزار خوراک رنگين باشد که هر خوراک و نوشيدنى را رنگى جداگانه است و در هر خانه چهل هزار هزار تخت زرّين باشد که در ازاى هر تخت هزار ذراع در هزار ذراع است و بر هر تختى دخترى حورى است که هر يک را سيصد هزار زلف بر رو افتاده درخشان باشد که هر زلف را هزار هزار (يک ميليون) دختر خدمتکار خردسال بر دوش برند و آن ها را از مشک و عنبر آکنده سازند تا روزهدار ماه رجب به پيش او رود؛ اين از آن کسى است که همه ماه رجب را روزه داشته است.
به رسول خدا(صلی الله علیه وآله) عرض شد: اى پيامبر خدا! اگر کسى به سبب ناتوانى يا بيمارى و يا زنى به آن سبب که پاک نباشد، از روزه ماه رجب باز ماند چه کند تا به آن چه که بازگو نمودى دست يابد؟
رسول مهر( صلّى اللَّه عليه و آله) فرمود:
براى هر روز قرص نانى صدقه بدهد. سوگند به آن کس که جانم به دست اوست، به راستى که اگر هر روز اين صدقه را پرداخت کند، به آنچه که باز گفتم و فزونتر از آن دست يابد و بىگمان، اگر همه آفريدگان از آسمانيان و زمينيان گرد هم آيند تا پاداش اين کار را اندازه گيرند، به يک دهم از فضيلتها و درجههايى که در بهشت از آن ايشان مىگردد نمىرسند.
عرض شد: اى پيامبر خدا، اگر کسى توان پرداخت اين صدقه را نداشت چه کند تا به آنچه که بازگو نمودى دست يابد؟
آن حضرت صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: با اين ذکر در هر روز صد بار خدا را تسبيح گويد تا سى روز به پايان رسد: «سبحان الإله الجليل، سبحان من لا ينبغي التّسبيح الّا له، سبحان الاعزّ الاکرم، سبحان من لبس العزّ و هو له اهل»
منبع: ثواب الاعمال، مرحوم شیخ صدوق
